ต่อมาไม่นาน หญิงสาวก็ได้เป็นแฟน กับผู้ชายคนนั้นจริงๆวันนึงหญิงสาวบอกกับ เพื่อนชายของตนว่า'นี่ เธอ ไม่ต้องมาส่งเราทุกวันแล้วแหละ ตอนนี้เค้าจะมาส่งเราแล้วเราไม่อยากให้ เค้าเข้าใจ ผิดน่ะ''อืม' ฝ่าย ชายตอบรับ และเขาก็ไม่ได้ไปส่งหญิงสาวอีกต่อมาหญิงสาวเกิดทะเลาะกับแฟน ของตนจึงมาปรึกษาเพื่อนชายว่า'เธอ! เด๋ว นี้เขาไม่ค่อยสนใจเราเลยแหละเธอว่า... เราจะทำอย่างไร ดีหล่ะ!''ก้อ เธอ ยังรักเค้าอยู่หรือป่าวหล่ะ' ฝ่ายชายถาม 'ก้อรักสิ และก้อรักมากด้วย''ถ้าอย่างนั้น ก็มอบความรักให้เขาต่อไปสิ ก้อเธอรักเค้านี่หน่า' 'อืม ม' หญิงสาวทำตามคำแนะนำของเพื่อนชาย
หลังจากนั้น ... วันหนึ่งระหว่างที่เพื่อนชายหนุ่ม เดินกลับบ้าน เค้าเห็นหญิงสาวนั่งร้องไห้อยู่ข้างทาง
'เธอ เป็น อะไรหน่ะ ทำไมถึงร้องไห้ มีอะไรให้เราช่วยไหม''เค้าไม่ รักเราเลยหล่ะ เขาเปลี่ยนไปเด๋วนี้เขาไม่เคยมาส่งเรา ที่บ้านเลย''แล้วเราจะ ช่วยอะไรเธอได้บ้างหล่ะ''ช่วยอยู่ กับเราซักพักได้ไหม?' หญิงสาวร้องขอก้อได้ซิ! ทำไมจะไม่ได้หล่ะ
ทั้งสองได้นั่งอยู่ด้วยกัน โดยไม่พูดจาอะไรกันเลยในที่สุดหญิงสาวก็เอ่ย ขึ้นมาว่า'เราควรจะ ทำอย่างไรดี เธอจะช่วยบอกเราได้ไหมว่าเราควรจะทำอย่างไรดี''เธอยังรัก..เขาอยู่หรือป่าวหล่ะ' 'รักสิ เรา รักเค้ามากเลยแต่เค้า ไม่รักเราเลยนี่หน่า' หญิงสาวร้องไห้โฮ'แต่เธอก็รัก..เขาไม่ใช่เหรอ'และชายหนุ่มก็ไปส่งหญิงสาว ที่บ้านอย่างที่เคยทำมาแต่ก่อน'ถ้า เมื่อไหร่...ก็ตามที่เธออยากให้เรามาส่งเธอที่บ้าน อย่าลืมเรียกเรา นะ''อืม' และ หญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
ต่อมาวันหนึ่งชายหนุ่มได้ รับโทรศัพท์จากหญิงสาว 'เราไม่ไหวแล้ว ช่วยมารับเราที'เสียงของหญิงสาวดูช่าง อ่อนล้า และหมดกำลังเธอกำลังร้องไห้อย่างฟูมฟายอยู่ชายหนุ่มได้ไปหาเธอและพาเธอมาส่งบ้านเธอยังคงถามชายหนุ่มนั้น เหมือนที่เคยถามมา ...'เราจะทำอย่างไรต่อไปดี'เราไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว..ดูยังไง ๆ เขาก็เหมือนไม่ได้รักเราเลย'แล้วเธอเลิก รักเค้าแล้วเหรอ''ป่าว! เรา ยังรักเค้ามาก เรายังรักเขาอยู่เหมือนเดิม' 'งั้นก็ เหมือนที่เราเคยพูดไว้จงรักเขาต่อไป..แม้มันจะเจ็บบ้างก็ตามเพราะมันไม่สำคัญหรอกว่า เขาจะรักเธอไหม..? แต่ถ้าเธอยังรักเขาเธอก็คงทำได้แค่เพียงรักเขา...และจงรักเขาให้มากกว่าเดิมเพื่อแสดงให้เขารู้ว่าเธอรักเขามาก และก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลงมีแต่เพิ่มมากขึ้น'อือ ม..แล้วหญิงสาวก็เดินขึ้นบ้านไป
และในที่สุดวันที่เธอเรียนจบก็มาถึงเพื่อนชายหนุ่มของเธอมาแสดงความยินดีกับเธอเธอรู้สึกแปลกใจมาก ที่เพื่อนชายหนุ่มของเธอ ยังเรียนไม่จบเธอถามเขาว่า ทำไม..?ชายหนุ่มตอบว่า เขาขี้ เกียจไปหน่อยทำให้เขาต้องเรียนซ้ำวิชา หนึ่งจึงยังเรียนไม่จบหญิง สาวแปลกใจ เพราะตลอดมา ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนขยันแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ..
และต่อมาไม่นานแฟนของหญิงสาว ก็ได้มาขอเธอแต่งงานเนื่องด้วยเห็นถึงความรัก ที่หญิงสาวมีให้หญิงสาวจึงได้ไปชวนเพื่อนชาย เพื่อให้มางานแต่งของเธอ'เราไม่ว่างจริงๆ เราติดธุระน่ะ!ขอโทษด้วยนะ'เพื่อนชายตอบเธอด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบาหญิงสาวโกรธและเสียใจที่ เพื่อนชายไม่ยอมมางานแต่ง จึงวางหูกระแทกไปแต่หญิงสาวก็ต้องประหลาดใจ เมื่อวันที่เธอแต่งงานชายหนุ่มได้มาปรากฎตัวก่อนที่งาน แต่งจะจบลง'ยินดีด้วย นะ เรามาแล้วหล่ะ'หญิงสาวดีใจมากที่เห็นเพื่อนชาย ของเธอมาถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตามเธอรู้สึกมีความสุขมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมาไม่ได้และเพื่อนชายก็พูดว่า เธอมีอะไรให้เราช่วยไหม..?ยิ่งทำให้เธอร้องไห้หนักกว่าเดิม..
ต่อมาหญิงสาวก็มีความสุข กับชีวิตแต่งงานของเธอจนไม่มีเวลาได้ติดต่อกับเพื่อนชายอีกเลยจนวันหนึ่งหญิงสาวได้ ทะเลาะกับสามีของตนหญิงสาวไม่รู้จะไปปรึกษาใคร จึงนึกถึงเพื่อนชายขึ้นมาแม้ว่าหญิงสาวจะโทรไปหาเท่าไหร่?ก็ไม่สามารถติดต่อกับชายหนุ่มคนนั้นได้เลยเขาจึงโทรไปหาเพื่อนของชายหนุ่มคนนั้นเพื่อนของชายหนุ่มเล่า ว่า ชายหนุ่มเป็นโรคร้าย เขาไม่สามารถไปไหนได้ตอนนี้รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล... มาร่วมหลายเดือนแล้ว
หญิงสาวตกใจมาก ถามว่า..เขาเป็นอะไร?เพื่อนชายหนุ่มบอกว่า อาการเขากำเริบ เพราะวันที่ชายหนุ่มต้องมาผ่าตัดชายหนุ่มดัน ...หายตัว ไปเฉย ๆ โดยไม่มีใครรุ้และเพื่อนของชายหนุ่ม ก็ยังบอกอีก ว่า ...'มันเป็นนิสัยเสียของมันหน่ะมันชอบหายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ในช่วงเวลาสำคัญๆคราวที่แล้วตอนสอบไล่ มันก็หายตัวไปจากห้องสอบเฉยเลย'ไม่รู้มันหายไปไหน..ถามใคร ก็ไม่มีใครรู้หญิงสาวตกใจมาก เลยขอที่อยู่ของโรงพยาบาลที่ชายหนุ่มรักษาตัวหญิงสาวไปเยี่ยมชายหนุ่ม ที่โรงพยาบาล เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ต้อง ตกใจ ! ชายหนุ่มที่เคยดูแข็งแรง กับผอมซูบ ไม่มี แรงเมื่อชายหนุ่มเห็นเธอก็ดีใจ ทักทายเธอเป็นการใหญ่
'เป็นอย่าง ไรมั่ง ไม่เจอกันตั้งนานเลยน่ะ'หญิงสาวนิ่งเงียบซักพัก น้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมา
'อ้าวร้อง ไห้ทำไมหล่ะ เธอหน่ะ ไปทะเลาะกับแฟนมาอีกแล้วเหรอจะให้เราช่วยอะไรไหม...?แต่เราก็คงจะแนะนำเธอ ได้เหมือนเดิมนะ'หญิงสาวเข้าไปหาชายหนุ่ม แล้วก็บอกกับชายหนุ่มว่าวันที่เธอ มารับเราเป็นวันสอบไล่เธอใช่ไหม..?'ชายหนุ่มทำหน้าตกใจและไม่กล้าพูดอะไรทั้งสิ้น กลับนิ่งเงียบไปหญิงสาวจึงพูด ต่อ...'และวันที่ เธอต้องผ่าตัดใหญ่ เธอกลับมางานแต่งงานของเราใช่ไหม..?'
ชายหนุ่มไม่รู้จะพูดอะไร อีกแล้ว กลับนิ่งเงียบกว่าเดิมหญิงสาวเข้าไปกอดชายหนุ่ม แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ 'ตลอดเวลา เรารักแต่คนอื่นมองแต่คนอื่นเรากลับไม่รู้เลยว่าเธอรักเรามากแค่ ไหนเรารู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ ไม่ได้รักเธอมากกว่านี้'
ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มแล้วก็บอกกับหญิงสาวด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า'เราบอกเธอ แล้วไง..ถ้าเรารักใครสักคน เราก็ต้องรักเขาให้มากๆและมากขึ้นกว่าเดิมมันไม่สำคัญหรอก..ว่าเขาจะรักเราหรือไม่มันสำคัญแค่เพียงว่า..เรายังรักเธออยู่หรือเปล่าแค่เราสามารถช่วยเธอได้ นั่นมันก็เป็นความสุขของเราแล้วต่อให้เราจะเจ็บสักแค่ไหน..เราก็ยังรักเธอต่อไปและไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลง..หญิงสาวรู้สึกเสียใจมาก นั่งร้องไห้โฮ...อยู่ที่ตักของชายหนุ่มชายหนุ่มจึงพูด... ขึ้น ว่า
'ถ้าเราหาย เมื่อไหร่... เราจะไปส่งเธอที่บ้านอีกนะ'
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น